Op goed geluk

We rijden Las Vegas binnen. De extravagante, pompueuze, groteske hotels laten zich al van verre zien. Mijn woorden zijn niet groot genoeg, niet majestieus genoeg niet overdreven genoeg om de waanzin van dit alles te beschrijven. We verblijven zelf ook in een hotel aan de strip, we hebben alvast een voorschot genomen op alle winst die we gaan maken tijdens het gokken. Zelf had ik al mijn kleingeld bewaard zodat ik die in automaten kan gooien. Was er niet laatst een man die slechts drie dollar in een automaat gooide om vervolgens een miljoen te winnen.

Mochten we veel winnen , dan upgraden we onze kamer en gaan we zwemmen in het geld. We bestellen champange en kaviaar en aardbeien, het moet natuurlijk wel een beetje gezond blijven.

Nerveus benaderen we een automaat, ik sta al klaar met mijn muntjes. “ Deze doet alleen briefjes of creditcard.” Teleurgesteld berg ik mijn muntjes weer op. Casino na casino lopen we in waarbij geen muntjes werden geaccepteerd. En dus laten we ons verleiden om toch te gaan werken met dollars. We proppen er een in een automaat, drukken op een knop, en opeens hebben we drie dollar. We zijn door het dolle heen, zo snel kan het gaan. We snappen niets van de automaat, maar winst is winst. Weer een druk op de knop, opeens drie dollar weg. “Waar is het geld?” “In de automaat denk ik.”

We moeten naar een automaat die we begrijpen. De blackjack automaat. Na een half uurtje spelen staan we allebei op winst. Stoppen dus, nu eerst even rondkijken en besluiten welk hotel we gaan kopen. Doe mij die met de kasteeltjes maar, Excalibur. Ja, zo sterk voelen we ons ondertussen. Hoewel we nog maar tien dollar in de plus staan worden je dromen gevoed door de onmetelijke grootheid van alles.

Het is avond en we spelen alleen met onze winst. Na een paar knopjes beseffen we dat we een beetje pech hebben en weer wat extra moeten investeren. Ongekende pech doet ons beseffen dat we nog een beetje extra moeten investeren. “Ongehoord dit, deze automaat speelt niet eerlijk.” Onze dromen zijn ontnomen en we vluchten naar ons hotel. Onderweg zien we een stille stoet lopen ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de schietpartij twee weken geleden. Het doet ons beseffen dat ons verlies maar een erg klein verlies is in vergelijking met die van anderen.

De volgende dag gaan we naar het oude gedeelte van Las Vegas. Hier hebben de casino’s nog namen als ‘The Golden Nugget’ en ‘Four Queens’. Het is iets minder glamoureus dan de nieuwe strip, de iets minder mooie meiden dansen op de bar, de straatartiesten zijn ietwat meer apart, maar het is er extreem gezellig. We stappen een casino in waar de kaarten nog met de hand geschud worden. Tot mijn blijdschap zie ik een automaat waar kleingeld in kan en waar ik aan een hendel kan trekken. Ik ben zo blij als een kind, verlies natuurlijk alles, maar ach het is maar kleingeld.