Van 't padje

18 oktober 2017 - Zion National Park, Utah, Verenigde Staten

“Waar is het pad?” “Dit is het pad.” “Ik zie geen pad, dat is een rivier.” ”De rivier is het pad”  “Hoe bedoel je, de rivier is het pad?” Ik krijg het gevoel dat dit een lastige tocht gaat worden.

Ergens in Amerika is er een klein riviertje. Dit kleine riviertje laat zich door niets tegenhouden. Zelfs niet door metershoge rotsen. Het beukt hier net zolang tegenaan totdat de rotsen aan de kant gaan. We zijn in Zion en besluiten the Narrows te wandelen.

Het is een heel klein riviertje, toch betwijfel ik of ik het droog ga houden. Als modebewuste Groninger heb ik besloten tot lage schoenen van Happy Walker. Waterdicht zeker, maar wel laag. Ik kijk om me heen en zie mensen met stokken en waterdichte kleding tot hun middel. Ik kijk naar ons en besef dat we misschien niet de juiste kleren aan hebben.

Niets van aantrekken gewoon gaan. “Het pad zal straks wel weer naast de rivier lopen.” Ik begin met lopen en merk na drie passen dat ik de hoge schoenen had moeten nemen. Diann heeft op dat moment nog nergens last van. We gaan verder de kloof in, het wordt smaller en het water wordt dieper. Het is oktober en niet bijzonder warm, het water is echter nog een stuk kouder. Het water komt tot de knieen wat betekent dat Diann er ook aan moet geloven.

Zo bibberen wij ons verder en verder de rivier op. “Ik voel mijn voeten niet meer.” “Mooi, dat betekent dat je dan ook niet meer zo last hebt van de kou.” Mensen kijken ons vreemd aan als we langs lopen. Zonder stokken? Geen waterdichte kleding? Wat zijn dit voor malloten.

Het hele onderlichaam begint ondertussen gevoelloos te raken en we besluiten terug te gaan. Eenmaal terug bij de bus gelijk de schoenen uit en blazen. Het gevoel dat er weer bloed stroomt door je aderen voelt echter niet meteen prettig. Het is als je thuiskomt vlak na een sneeuwballengevecht met blote handen. De prikkelingen en tintelingen zijn zo ernstig dat we twijfelen om weer het water in te gaan. Dit doen we niet, hoofdschuddend stappen we op blote voeten de bus in. Volgende keer gaan we ons beter voorbereiden en zorgen voor waterdichte kleding tot aan ons middel in plaats van tot aan de enkels.

IMG_0809IMG_0929IMG_0929aIMG_1040IMG_1018

Foto’s

3 Reacties

  1. Roos:
    26 oktober 2017
    Oh Nelus, volgens mij heeft echt iedereen in Nederland al tegen je gezegd dat je de hoge moest nemen. Ik kan wel ervan genieten dat je het nu zelf hebt ervaren.

    Verder: het ziet er wel prachtig uit (ondanks dat het vast heel koud was)!

    Vee liefs
  2. Willem Kracht:
    26 oktober 2017
    Jullie blijven mij verbazen, en vooral dat je door het koude water durft (maar jij had ook geen keus). Volgende keer even luisteren van naar goede adviezen. Hmmmmm.
    Heel veel plezier en geniet.
  3. Carla:
    26 oktober 2017
    Haha, lijkt wel wadlopen.