Van Middle-Earth tot aan de Shire

We rijden verder door het groene glooiende landschap. Heuveltjes steken nieuwsgierig hun kop uit het gras als pronkerige borstjes op een van de eerste lente dagen. Soms, als de frisse wind hevig blaast, trekken ze zich terug onder hun groene trui, om als de zon weer overheerst gelijk terug te keren. Het weer laat ons ook twijfelen tussen korte broeken en t-shirts tot lange broeken, truien en jassen. Wolkjes schieten voorbij alsof ze haast hebben om ergens te komen. Wij zijn op zoek naar de witte rook van Rotorua. Ik heb Diann al een tijd lang proberen voor te bereiden op hetgeen wat we zouden tegenkomen, iets wat me trouwens zelden in dank werd afgenomen. Daar aangekomen echter overtreft de geur al hetgeen wat hiervoor weleens in het busje te ruiken was. Het binnenste van de aarde blijkt een stuk vervelendere scheetjes te laten dan ik. Diann probeert de geurpluimen te ontwijken, maar er is geen houden aan. De uitbarstingen van de aarde leiden ook tot de meeste vreemde kleuren geel, groen en oranje die helemaal niet bovengronds lijken te horen. Het is alsof er een schilder in het binnenste van de aarde huist die per ongeluk hier en daar wat verf heeft lopen morsen aan het oppervlak. Overal borrelt het en stoomt het alsof we elk moment verzwolgen kunnen worden door de aarde.

Niet veel later is de aarde wat gekalmeerd en kan ik rustig in het eeuwige warme water van Taupo liggen. Vroeger als ik al een tijdje in bad lag probeerde ik zo min mogelijk te bewegen om de warmte zo goed mogelijk vast te houden. Als je wel bewoog had je een seconde een gevoel van warmte om gelijk daarna te merken dat het water al aan het afkoelen was. Van dat probleem is hier geen sprake, alleen mijn bewegingsruimte blijkt wat beperkt.

Hierna beklimmen wij de waterval van Wairere, waar we springend de oversteek proberen te maken naar een sfeervolle plaats om te overnachten. We bereiken een heuvel waar liefelijke huisjes ons vragen om binnen te komen. Helaas blijken de woningen niet helemaal voor het formaat mens gemaakt te zijn. Dus de campervan in en verder, de wolkjes achterna.