Mexicoo Mexiiiiiiiiiicooooo

Na een lange nacht reizen komen we aan in Mexico. Eerste stap, auto huren. Op het vliegveld staan er vijf kleine balies naast elkaar. We pakken de middelste. Er worden wat dingen tegen me gezegd in het Spaans. Gelukkig heb ik voor de vakantie wat Spaans kunnen leren en ik ben blij dat het nu eindelijk van pas komt. In een vloeiende zin zeg ik, “No hablo Espanol.” De man kijkt me vreemd aan en probeert het dan in gebrekkig Engels. Diann is ondertussen druk bezig om een vertaalapp te downloaden, echter hebben we geen wifi.

We willen een auto huren dat is duidelijk. En een goedkope graag, we komen uit Nederland. De man begrijpt ons uiteindelijk en verwijst ons door naar de persoon rechts van ons, die heeft wat kleinere auto’s tegen een lagere prijs. De vrouw achter de balie spreekt echter helemaal geen Engels. De vrouw toetst iets in op een rekenmachine, zoveel kost het om een auto te huren. Vinden we prima. Ik wil graag weten hoeveel ik kwijt ben voor de borg. “Borg” Geen reactie. “Borgo” Weer geen reactie “Borges?” Het woord voor borg ben ik nog niet tegengekomen in mijn spaanse les. Weer een balie naar rechts staat een man dit allemaal hoofdschuddend te volgen. Hij ziet zijn kans schoon, zegt dat hij het voor dezelfde prijs doet in perfect Engels. Dan is de deal snel gemaakt.

Buitengekomen staat onze auto klaar. Belangrijk is het om de schades alvast te noteren op een papiertje, zodat je bij het inleveren geen problemen krijgt. Ik weet nog dat ik mijn auto moest inleveren bij mijn werk en dat er op de kleinste dingen gecontroleerd werd. Waar mijn hoedeplank was bijvoorbeeld, maar ik dwaal af. Ik kijk naar de auto en zie alleen maar krassen. De een na de ander. Ik besluit een cirkeltje te zetten om de hele auto, alleen maar schade. De man vind het prima.

Onderweg naar onze kamer lijkt het of ik in een versie van Mariokart ben beland. Ik ben vanaf Nederland weleens Belgie in gereden, maar dit is nog wel een paar slagjes erger. Gaten waar mijn hele auto in kan vallen moet ik onderweg ontwijken. Deze kraters worden afgwisseld met bizar hoge drempels. En dan heb je nog busjes die fungeren als taxi’s die je proberen aan te rijden. Dat zeg ik verkeerd. Ze proberen de snelste weg door het verkeer te vinden, ik ben verkeer en aan hun busje te zien maakt het niet uit of ze door me heen moeten. Zo ga ik slingerend, hard remmend en busjes ontwijkend naar ons huisje toe.

We slapen in een wijk waar het ene huis een villa is en ernaast gewoon een krotje staat. Het contrast tussen de verschillende huizen is enorm. We eten in de buurt, de menukaart is een raadsel wat het eten een verrassing maakt. Gelukkig smaakt het goed.

De volgende dag gaan we naar de Sumidero kloof om een boottochtje te maken. De stuurman speelt ook Mariokart, maar dan op het water. Er is, naast een krokodil hier en daar, ontzettend veel vuil dat hij moet ontwijken. Zonde, want het is verder een prachtige kloof met heel veel verschillende soorten dieren. Ik wil nog voorstellen om het kaartje wat duurder te maken zodat alle rommel opgeruimd kan worden, maar mijn Spaans is niet toereikend.

Eerste indruk van Mexico, schitterend land, met veel tegenstellingen. En de mensen spreken hier veel Spaans. Gaan ons best doen om ons niveau daarvan wat op te krikken.