Ga terug naar start

Heb je dat weleens dat alle wegen goed zijn behalve de ene waar je constant op terecht komt? We hebben het spel monopoly gekocht om ons in de avonduren te vermaken. Er is een straat waar ik niet op terecht wil komen als Diann die in bezit heeft en dat is Boardwalk, de kalverstraat van Amerika. “Elf! Hoe is het mogelijk. Van alle getallen op de dobbelstenen en ik gooi een vijf en een zes. Daar gaat al mijn geld. Gelukkig ben ik bijna bij start.” Een rondje later kom ik weer bij het kritieke punt. “Geen zes, geen zes. Negen, hoppa, lekker. Eerst even mijn 200 incasseren alvoor ik een kanskaart moet pakken. Ga drie plaatsen terug. Waar slaat dit op.” Al mijn straten moet ik verkopen, waarna ik gedwongen ben om op te geven.

We zijn weer terug in Los Angeles. De stad met een wegennetwerk dat zo groot is dat je er miljoenen monopolyborden mee kunt vullen. “Over 100 meter moeten we links aanhouden.” “100 meter! Dat is onmogelijk, drie van de zes banen gaan naar rechts en ik zit op de meest rechtse daarvan. Dit had ik kilometers eerder moeten weten.” Er zit niets anders op dan even deze weg te nemen. “Ik neem de volgende afslag wel weer terug.” We zien echter geen afslag. Nee, de eerste bordjes die we zien geven aan dat we op een tolweg zitten. Geen poortjes, we dienen dit via een website te betalen. “Deze afslag nemen?” “Ja, hij geeft aan dat we weer terug moeten.” “Kom ik weer op die tolweg zeker, ongekend!” En zo nemen we ook de tolweg weer terug naar de weg die we hadden moeten hebben.

We zijn in LA om wat pretparken te bezoeken. Te beginnen met het Walt Disney. Bij een van de attracties worden we uit de rij gehaald. Of we een speciale tour willen? Uiteraard! We krijgen een rondleiding op een boot die we vervolgens zelf mogen besturen. Het is een vrij grote boot en het water is redelijk nauw. Gelukkig is daar de stuurman zelf om ons te helpen. “Naar rechts blijven draaien, blijven draaien. We zijn geen drive through resaurant.” Hij geeft aan dat ik het geweldig doe. “Je stuurt zo goed, dat het wel lijkt of we op een rail zitten.” Vijf minuten daarna begin ik te twijfelen. Volgens mij zitten we echt op een rail. Ik zit er aan te denken om opeens de andere kant op te sturen, maar durf het risico niet te nemen. Veilig komen we vervolgens weer terug bij het begin.

Na een dagje pretpark ben je kapot, de prikkels zijn overweldigend. Wij moeten echter nog een camping vinden. “Over 100 meter naar rechts” “Rechts? Ik zit op de linkerbaan” Een speciale carpoolbaan is aan de weg toegevoegd voor wagens met twee personen of meer. Heerlijk rustig rijden aan de linkerkant. “Ik ga het niet meer redden hoor. Dit moet ik eerder weten. Volgende afslag dan maar.” “Lieverd?” Ik heb vaker zinnen zo horen beginnen en ze waren zeker niet allemaal positief. “Volgens mij zitten we weer op de tolweg.” “Hoe is dit nou mogelijk! De enige tolweg in heel LA en wij rijden er voor de derde keer op!” Het zou ook nog een vierde keer gebeuren, aangezien we ook weer terug moeten rijden. Het lijkt me duidelijk dat er geen monopoly wordt gespeeld vanavond.