Warm afscheid

Een reis begint altijd met afscheid nemen. Van tevoren hoefde het van ons niet zo, afscheid nemen leidt alleen maar tot ongemakkelijke handdrukken, zoenen of knuffels. Gewoon stilletjes weggaan, geen poespas dat is nergens voor nodig.

Afgelopen weekend hadden we toch een afscheidsfeestje bij de familie Flokstra. Mooi weer, dus dik doun ien toene. Niet te groot uiteraard, het moet wel gezellig blijven.  Op een gegeven moment nam de vader van Diann het woord. Hij had er eigenlijk geen zin in, het zit wel goed dat hoeft niet uitgesproken te worden, dat weet je gewoon. Toch, toen hij begon met praten over hoe hij zijn dochter groot had zien worden, het geluk van de toppen, maar ook de pijn van de dalen, over hoe trots hij was dat zij nu haar eigen pad ging vinden in de wereld, stond iedereen met tranen in zijn ogen en driekwart ook met tranen op zijn wangen. Woorden vanuit het hart zijn het mooist om te horen.

Van tevoren hoefde afscheid niet zo, het zit wel goed. Maar na afgelopen weekend en de weken daarvoor weten we hoe mooi het is om dat toch te doen. De warmte die werd gedeeld nemen we over de hele wereld mee ons mee. Wij willen jullie bedanken voor alle mooie momenten. We hopen op onze reis net zulke fijne mensen tegen te komen als waar wij afgelopen tijd afscheid van hebben genomen, zelfs als dat gaat via ongemakkelijke handdrukken, zoenen of knuffels.